Monthly Archives: November 2010

Unax Ugalde, ederra baina txepela

Unax Ugalderen agentearekin harremanetan jarri nintzenean atzerrian filmatzen zegoela esan zidan, eta azaroaren erdialdean itzuliko zela. Baina azaroaren hasieran, lagun batzuekin afaltzera irten nintzen eta afalondoan, Kafe Antzokian, goizaldeko 3:00etan, Unax Ugalde topatu nuen (gorra zeramala).

Unax Ugalde

Hurbildu nintzaion eta bere agentearekin hitz egin nuela azaldu nion, kanpoan zela esan eta azaroaren erdialdean deitzeko proposatu zidala, baina ikusten nuenez hemendik zebilen, beraz… “Noiz lotuko gara?”, galdetu nion. Aste horretan ez deitzeko eskatu zidan, ondorengoan hitz egingo genuela. Horixe egin nuen eta azaroaren erdialdean egin nion Unax Ugalderi elkarrizketa.

Egia esan, ilusioa galarazi zidan. Erantzunak prestatuta zituela ematen zuen. “Nik betikoa esango dut eta ea laster bukatzen dugun” jarreratik ezin izan nuen atera. Hain da ederra… ezin zuen dena izan. Norbaiti ez bazaio axola txepela izatea…bere zenbakia daukat!

Ibarretxe anaiak, euskal zineman "mitologia"

Ibarretxe anaiak Un mundo casi perfecto-ren filmaketan

Ibarretxe anaiak Un mundo casi perfecto-ren filmaketan

Ibarretxe anaiek nahiko bereziak direla entzunda daukat; hortaz, elkarrizketatik edozein gauza espero nuen. Hori bai, ezagutzen dituzten guztiek ederki hitz egiten dute Ibarretxetarrei buruz. Duela gutxi, Alex de la Iglesiari egin nion elkarrizketan, zuzendari bilbotarrak “mitologia” direla esan zuen.

Baina ez zen hainbesterako izan. Javier Ibarretxeri egin nion elkarrizketa, produkzio gaiak kudeatzen dituen anaia, eta Javier ez da besteak bezain “bitxia”, nolabait esateko. Hori bai, hitz egin, asko hitz egiten du. Eta etengabe aldatzen du gaia. Kazetari baten amesgaiztoa… Moztu eta itsatsi ibili behar izan nuen testuari zentzua emateko.

Zenbaitetan desilusioak hartu baditu ere, Javierrek jarrera positiboa eta aurrera jarraitzeko gogo handia duela iruditu zitzaidan. Euskadi ikus-entzunezko industria sortzeko gune egokia dela aldarrikatzen du, eta, aldi berean, Ibarretxe anaiek koprodukzioetan egiten dute lan. Gogoko dut bere filosofia hori eta emaitza onak izatea espero dut.

Alex de la Iglesiarekin harremana izateaz gain, Ibarretxetarrek Nacho Vigalondo, Borja Cobeaga eta talde horrekin guztiarekin ere badute harremana. Egia esan, elkarrekin imajinatzen ditut eta… Hau beldurra!

Un mundo casi perfecto Ibarretxe anaien azken pelikularen filmaketan egon ziren batzuek azaldu zidatenez, lagun eta senide ugari egon zen figurante lanak egiten. Adibidez, Rosak, euren ekoiztetxeko idazkariak (Armonika) ertzainaren papera egin du. Seguru barre algarak entzun zirela.

Ibarretxe anaiak, euskal zineman “mitologia”

Ibarretxe anaiak Un mundo casi perfecto-ren filmaketan

Ibarretxe anaiek nahiko bereziak direla entzunda daukat; hortaz, elkarrizketatik edozein gauza espero nuen. Hori bai, ezagutzen dituzten guztiek ederki hitz egiten dute Ibarretxetarrei buruz. Duela gutxi, Alex de la Iglesiari egin nion elkarrizketan, zuzendari bilbotarrak “mitologia” direla esan zuen.

Baina ez zen hainbesterako izan. Javier Ibarretxeri egin nion elkarrizketa, produkzio gaiak kudeatzen dituen anaia, eta Javier ez da besteak bezain “bitxia”, nolabait esateko. Hori bai, hitz egin, asko hitz egiten du. Eta etengabe aldatzen du gaia. Kazetari baten amesgaiztoa… Moztu eta itsatsi ibili behar izan nuen testuari zentzua emateko.

Zenbaitetan desilusioak hartu baditu ere, Javierrek jarrera positiboa eta aurrera jarraitzeko gogo handia duela iruditu zitzaidan. Euskadi ikus-entzunezko industria sortzeko gune egokia dela aldarrikatzen du, eta, aldi berean, Ibarretxe anaiek koprodukzioetan egiten dute lan. Gogoko dut bere filosofia hori eta emaitza onak izatea espero dut.

Alex de la Iglesiarekin harremana izateaz gain, Ibarretxetarrek Nacho Vigalondo, Borja Cobeaga eta talde horrekin guztiarekin ere badute harremana. Egia esan, elkarrekin imajinatzen ditut eta… Hau beldurra!

Un mundo casi perfecto Ibarretxe anaien azken pelikularen filmaketan egon ziren batzuek azaldu zidatenez, lagun eta senide ugari egon zen figurante lanak egiten. Adibidez, Rosak, euren ekoiztetxeko idazkariak (Armonika) ertzainaren papera egin du. Seguru barre algarak entzun zirela.

Marivi Bilbao, antz-azturak hobiraino

Marivi onena da. Oso solasaldi atsegina izan genuen, elkarrizketa baino, lagunen arteko hizketaldia ematen zuen. Bere alaba dekoratzailea dela kontatu zidan eta galderak ere egin zizkidan, berak niri!

Marivi Bilbao

Marivi Bilbaori elkarrizketa egiten hasi bezain laster, honakoa bota zidan: “Itxaron, zigarro bat piztuko dut”. Egia esan, berak ez zuen oso argi nor nintzen ni, Madrilen zer moduz bizi nintzen galdetu zidan eta. “Ez Marivi, ni hemen bizi naiz”. Ozen hitz egiteko eskatu zidan, ez zuelako oso ondo entzuten. Barre egin nuen emakumeei buruz hitz egiten ari zela honakoa esan zidanean: “Zu, emakumea zarela; igarri dizut eta…”. Gutxi barru, erre ahal izateko zigarroa piztu eta ibaira bota beharko garela esan zuenean ere barregura eman zidan. Itzela da.

Abegitsua, atsegina eta xelebrea. Marivi Bilbao bikaina da.

Virginia Berasategi eta emakume kirolarien krisia

Virginia Berasategi Hawaiin

Kalifornian harrapatu nuen Virginia, baina itzuli eta berehala elkarrizketa lotzeko emaila idatzi zidan. Virginia Berasategiri elkarrizketa egiten nion bitartean, bera Plentziako taberna baten terrazan zegoen, zerbait hartzen. Bere familiak pisu bat dauka Plentzian eta bertan eman izan ditu Virginiak udak. Erlaxatuta eta pozik sumatzen zitzaion. Baina etorkizunari buruz galdetu nionean, zera esan zidan: “Ai, ez galdetu horrelakorik, krisian nago eta”. Adin batera helduta, emakume kirolariek erabaki bat hartu behar dute: ama izan eta ibilbide profesionala utzi (tarte baterako edo behin betiko) edo amatasunari uko egin. Gogorra, ez?

Ideiak argi dituen neska iruditu zitzaidan; badaki zer gustatzen zaion eta badaki zeri egin behar izan dion uko kiroletik bizitzearen truke. Gainera, oso atsegina da. Zenbaitetan, elkarrizketa egiten duzunean igartzen duzu elkarrizketatua ez dagoela gustura, baina Virginiak lagun batekin egongo balitz bezala hitz egiten zuen, eta eskertzekoa da. Miribillan duen pisuan bizi da Virginia, entrenatzen da, Alemaniako txirrindulari batekin dabil eta bidaia asko egiten ditu. Bizitza sinplea du eta neska maitagarria da.

Carmen Lomana pija da, baina ez inozoa

Euskalduna ez bada ere, urte askotan Gipuzkoan bizi izan zenez, elkarrizketatzeko aitzakia neukan; beraz, Carmen Lomanari elkarrizketa egitea erabaki nuen. Edo saiatzea behintzat. Orduak eman nituen Interneten bila, mail bat, telefono bat, bere agentearen izena… Azkenean management agentzia baten erreferentzia topatu nuen eta mezu elektroniko bat bidali nien. Carmen Lomanak Donostian emandako urteen inguruko galdera batzuk baino ez nituen bidali (lankide batek gero azaldu zidanez, bere etxea Hondarribian zegoen). Bi egun igarota ez zirela Carmen Lomanaren agenteak erantzun zidaten. Usteak ustel!

Carmen Lomana

Sarean miatzen jarraitu nuen, eta Carmenen beraren post bat ere aurkitu nuen bere ilobaren ezkontzari buruzko eztabaidagune batean. Azkenik, kolaboratzen duen argitalpen batera idatzi nuen. Nire maila birbidali omen zuten eta Telecincoren deia jaso nuen. Galderak irakurri eta bere bizitzaren eremu zehatz horri buruzkoak baino ez zirenez, ez zutela erantzuteko baimena emateko arazorik esan zidaten, baina Carmenen agenteak onartu behar zuela. Telebistarako izanez gero, ezinezkoa izango zela imajinatzen dut. Horrela gertatu zitzaidan Jorge Fernandezekin, kontratuen esklusibotasun kontuak zirela eta ezin izan niola elkarrizketa egin. Bere agentearen telefono zenbakia eman zidaten eta deika hasi nintzen. Aste bat baino gehiago eman behar izan nuen erantzuna lortu arte. Gizona nahiko lehorra izan zen, zer nahi nuen azaldu nion eta posta elektronikoz bidaltzeko esan zidan.

Ez nuen erantzunik jaso, baina… Carmen Bilbora, bere liburua aurkeztera zetorrela jakin nuen. Primeran. Saltzeko zerbait daukatenean, erraza da pertsona ospetsu batekin elkarrizketa lortzea. Espasako Nieves deitu nuen eta elkarrizketa lotu nuen Carmen Eitbko egoitzara, Radio Euskadira, zetorrela aprobetxatuz.

Carmen Lomana

Gutxitan galdetu didate hainbeste elkarrizketatutako norbaiti buruz. Azalduko dizuet. Carmen oso pinpirina iruditu zitzaidan, ez dut ukatuko. Hitz egiterakoan aurpegiko muskulu bat ere ez du mugitzen. Baina horretaz aparte, jatorra da eta, batez ere, manera onak ditu eta oso adeitsua da. Tratu atsegina izan zuen, nahiz eta lo gutxi eginda eta elkarrizketez nazkatuta egon. Nire ustez jendeak gauzak nahasten ditu; pinpirina edo aberaskumea izateak ez du esan nahi leloa denik, eta uste dut Carmen Lomana ez dela inozoa; alderantziz, oso jantzia da eta, seguruenik (hori ezin da elkarrizketa soil batean sumatu) nahiko argia ere bada. Nirekin oso atsegina izan zen, baita nor nintzen oraindik ez zekienean ere, izan ere, Nieves Felix Linaresekin hizketan hasi zen eta ez zituen aurkezpenak egin.

Horretaz aparte, Carmenek gorputz ikaragarria dauka. 62 urteekin 34 taila erabiltzen duela esango nuke, eta ile izugarri distiratsua dauka. Bere burua asko zaintzen duela ikusten da. Maleta erraldoia eta jantziak garraiatzeko zorro luze bat zeramatzan. Batek baino gehiagok ikusi nahiko genuke bertan zeraman soinekoa…

Beste gauza bat, zergatik ematen dio amorrua jendeari 9:00etan esnatzen dela eta egunero egunkariak ohean irakurtzen dituela jakiteak? Niri amorrua ez, inbidia ematen dit!

Eneko Atxa, euskal sukaldarien artean nire ‘izarra’

Eneko Atxa

Aiiiii. Aitortu behar dut. Honi bai, aurrez aurre egin nahi nioke elkarrizketa. Baina oso lanpetuta omen dago, beraz, Azurmendi jatetxeko sukaldariari, Eneko Atxari elkarrizketa telefonoz egin behar izan nion. Egia esan, emaitzarekin ez nintzen batere gustura geratu. Seguruenik nire errua izan zen, ez nuela ezer interesgarririk ateratzea lortu. Eneko Atxak gauza interesgarri asko dituela sinetsita nago, bera ikustea besterik ez dago! Hori bai, Larrabetzuko Azurmendira afaltzera joateko gogo itzela sortu zait. Aurrezten hasita nago dagoeneko. Horrela, bide batez, sukaldaria zorionduko nuke. Aurrez aurre.

Lucia Etxebarria, idazle baten lintxamendua

Lucia Etxebarriaren erantzungailuan grabatutako mezua oso bitxia da. Ahots eztiarekin, ia ahopeka, honakoa esaten du: “Kaixo, Lucia naiz. Kontu pertsonal bategatik deitu baduzu, utzi zure mezua. Lan kontu bat baldin bada, bidali e-mail bat xxxxxx helbidera. Berriz esango dut: xxxxx. Benetan, lan kontua baldin bada, bidali maila, askotan ez ditudalako mezuak entzuten. Musuak”. Posta elektronikoaren helbidea ere nahiko barregarria da (kar-kar).

Lucia Etxebarria eta bere alaba

Bada, horixe. Maila bat bidali nion eta berehala erantzun zidan. Eta “cielo” deitu zidan. Nik Stockholmeko sindrome moduko bat daukat elkarrizketatzen ditudan pertsonekin eta hari buruzko iritzi ona izateko prest nengoen, nahiz eta “cielo” deitu. Elkarrizketa egiteari baietz erantzun zidan, baina… mail bidez egin behar nion. Pena itzela. Posta elektroniko bidezko elkarrizketak gorroto ditut, feed back hori galtzen delako. Zer egingo diogu…

Lucia Etxebarriari elkarrizketa egiteko dokumentatzen hasi nintzenean, harrituta geratu nintzen, zenbat artikulu bere kontra! Gehiegizkoa iruditu zitzaidan. Egia da neska “politikoki desegokia” dela (horrela esaten zaio pentsatzen duena esaten duenari, eta pentsatzen duena gehiengoak pentsatzen duenaren kontrakoa bada), baina, tira, zelako lintxamendua. Gainera, argitaratutako zenbait artikulu gai pribatuen ingurukoak ziren. Niri berdin zait honek edo beste edozein pertsonak bere etxean egiten duena, eta horrelako kazetaritza ez dut batere gogoko.

Elkarrizketa e-mailez izan bazen ere, bere ironia islatzea lortu zuen, eta emaitza nahiko gustatu zitzaidan.

Jorge Fernandezekin jacuzzian

-Bai, kaixo. Nor zara?

-Nor zara zu?

-Ni Jorge.

Glup. Jorge Fernandezek telefonoz deitu dit. Batzuetan telefono zenbaki bat lortzen dut eta ez dakit topatu nahi dudan pertsonarena den, bere agentearena, bere amarena edo aurretik zegoen enpresarena. Jorge Fernandez lokalizatzeko zenbaki batera deika ibili nintzen eta inork ez zuen hartu. Jorgek deia ikusi omen zuen eta nor zen jakiteko deitu zuen.

Jorge Fernandez

Ni nintzen. Nor nintzen azaldu nion eta elkarrizketatu egin nahi nuela. Oso jator, bere agentearekin hitz egin behar nuela esan zidan eta agenteak Antena 3 katearekin hitz egingo zuela, eta zenbakia eman zidan.

Egia esan, oso atsegina izan zen. Ez zuen ematen elkarrizketa egiteko arazorik zeukanik, baina… esklusibotasuna  zeukala esan zidan agenteak eta ezetz.

Antza, kontratu horiek ez dituzte aldizkari edo idatzizko beste komunikabideetan agertzea debekatzen; baina agian, Euskal Telebistaren web orria izanik, konpetentzia gara. Adibidez, Carmen Lomanari elkarrizketa egin ahal izan nion (beste egun batean kontatuko dizuet zer iruditu zitzaidan; bitartean, elkarrizketa irakur dezakezue), baina kontratu guztiak ez omen dira berdinak.

Aspaldian, Mister España titulua irabazi berri zuela, jacuzzian egon nintzen Jorge Fernandezekin. Eta beste 5 pertsonekin. Nire bikotekidearekin Donostiako La Perla spara joan nintzen eta jacuzzian Jorge topatu genuen. Jorge Fernandezekin jacuzzian egon naizela esatea gustatzen zait. Orain, gainera, “Jorge Fernandezek telefonoz deitu dit” ere esan dezaket.

Haurdunaldiak, zentsurak, dibortzioak eta beste gorabehera batzuk

Pinkek baieztatu egin du azken egunetan bolo-bolo zebilen albistea: haurdun dago.

“Carey Hartek eta biok neskato bat izango dugu” esan du kantari estatubatuarrak Ellen Degeneres aurkezlearen saioan, aste honetan kaleratu duen bilduma-lana aurkeztera joan denean.

Horrelako zurrumurruak askotan zabaltzen dira baina ez dira beti egiazkoak izaten. Zenbat aldiz egon ote da haurdun Beyonce? Orain dela gutxi ere zabaldu zen zurrumurrua eta bere amak gezurtatu behar izan zuen albistea. Ezetz, ez dagoela haurdun, oraindik, behintzat, ez.

Hori bai, zentsuraren atzaparretan erori da kantari estatubatuarra, Heat izeneko bere lurrina promozionatzeko iragarkia “beroegitzat” jo baitute Britaina Handian eta, hori dela eta, 19:30 arte ezingo baita emititu.

Haurdunaldi kontuetara itzuliz, uste baino lehenago amaitu zaio berea Paulina Rubio mexikarrari. Espero baino lehen jaio da Nicolas, artistak Nicolas Colate Vallejo Najerarekin izan duen haurra.

Gaztelaniazko esaera batek dio haurrak besapean ogi bat dutela jaiotzen direla baina, dirudienez, kantariaren semea milioi bat dolarreko demanda batekin iritsi da. Kolonbiako herri batean eman behar zuen kontzertua iaz bertan behera uzteagatik epaitegietara eraman nahi baitute artista.

Eta haurrak izateko denborarik gabe amaitu da beste bikote baten arteko harremana: Eva Longoria aktorearen eta Tony Parker saskibaloi jokalariaren artekoa.

Dibortziatu behar zutenik ukatu zuten bikotearen ordezkariek, baina, itxura denez, Longoriak dibortzio-demanda aurkeztu du senarraren aurka Los Angelesko epaitegian. Zurrumurruek diote bikotearen lagun batekin adarrak jarri dizkiola Parkerrek. Longoriaren eta Parkerren arteko irudi melengak amaitu dira, beraz!