Tag Archives: elkarrizketa

Lady Gaga: "Kokaina nire laguna zen"

Lady Gaga. Argazkia: Twitter.

Lady Gaga. Argazkia: Twitter.

Bere bizitzaren garai ilunei buruz aritu da Lady Gaga “The conversation” telebista-saio estatubatuarrean. Amanda de Cadenet aurkezleari eskainitako elkarrizketa batean, bere bizitza pribatuaren inguruko hainbat azalpen eman ditu abeslariak, eta, besteak beste, gazteagoa zenean kokaina hartzen zuela aitortu du.

Musikariaren esanetan, 19 urte zituela ikasketak utzi eta bere gurasoen etxetik alde egin zuen. Orduan, lan egiten jarri eta musika munduan sartzeko lehen ahaleginak egin zituen. Garai hartan bakarrik sentitzen zenez, depresioa sufritu zuen eta une horretan hasi zen drogarekin arazoak izaten.
Dirudienez, kokainak bere barnean sentitzen zuen hutsunea betetzen laguntzen ziola uste zuen abeslariak: “Droga nire laguna zela uste nuen, hobeto sentitzen laguntzen ninduela”.

Hala ere, elkarrizketan egindako adierazpenen arabera, egun batean ohetik altxatu zen eta bere bizitzaren norabidea aldatzea erabaki zuen. “Zu ez zara artista. Artistak musikan kontzentratu egiten dira eta ez hauts zuri madarikatu horretan”, esan zion bere buruari, eta, ahalegin handiak eginez, drogak uztea lortu zuen.

Lady Gaga: “Kokaina nire laguna zen”

Lady Gaga. Argazkia: Twitter.

Bere bizitzaren garai ilunei buruz aritu da Lady Gaga “The conversation” telebista-saio estatubatuarrean. Amanda de Cadenet aurkezleari eskainitako elkarrizketa batean, bere bizitza pribatuaren inguruko hainbat azalpen eman ditu abeslariak, eta, besteak beste, gazteagoa zenean kokaina hartzen zuela aitortu du.

Musikariaren esanetan, 19 urte zituela ikasketak utzi eta bere gurasoen etxetik alde egin zuen. Orduan, lan egiten jarri eta musika munduan sartzeko lehen ahaleginak egin zituen. Garai hartan bakarrik sentitzen zenez, depresioa sufritu zuen eta une horretan hasi zen drogarekin arazoak izaten.
Dirudienez, kokainak bere barnean sentitzen zuen hutsunea betetzen laguntzen ziola uste zuen abeslariak: “Droga nire laguna zela uste nuen, hobeto sentitzen laguntzen ninduela”.

Hala ere, elkarrizketan egindako adierazpenen arabera, egun batean ohetik altxatu zen eta bere bizitzaren norabidea aldatzea erabaki zuen. “Zu ez zara artista. Artistak musikan kontzentratu egiten dira eta ez hauts zuri madarikatu horretan”, esan zion bere buruari, eta, ahalegin handiak eginez, drogak uztea lortu zuen.

Joaquin Achucarro, pianista eta gizon prestua

Joaquin Achucarro Leioako etxeko aldapa igotzen. J. L. Nocitoren argazkia.

Bere lanerako/pasiorako bizi den jendea miresten dut. Horren adibidea dira Virginia Berasategi, Benito Lertxundi, Lucia Lacarra eta baita Joaquin Achucarro ere. Hobetzeko asmoz edo lortutako mailari eusteko, eguneko ordu guztiak ematen dituzte praktikatzen. Baina, gainera, Joaquin Achucarrok ia 80 urte ditu eta oso gizon aktiboa da. Igeri egiten du, bizikletaz ibiltzen da, Dallasen eskolak ematen ditu, kontzertuak eskaintzen ditu, CDak grabatzen ditu, eta horrez gain, teknologiari dagokionez den-dena daki. Hori bai, esan zidanez, inoiz ez du telebista ikusten. Normala denez, zenbait gauza baztertu behar izan ditu.

Joaquin Achucarrori elkarrizketa egin nionean, Leioan duen etxean zegoen, Emma emaztearekin. Dallasetik etorri berriak ziren eta hurrengo egunean Sevillara abiatu behar ziren, bertan kontzertua eskaini behar zuen eta. Ez da gelditzen. Elkarrizketa irakurtzen baduzue ikusiko duzue zelako agenda duen; aipatzen entzutea soilik nekagarria da. Baina ez zion elkarrizketari ezetzik esan, asko hitz egiten du eta gizon zintzoa da. Zer gehiago eska dezaket?

Mikel Erentxunen alderik ezezagunena

Mail bidez egin behar izan nion Mikel Erentxuni elkarrizketa, horrela eskatu baitzidan bere agenteak. Badakizue ez dudala atsegin elkarrizketak mailez egitea, naturaltasuna galtzen delako; baina nahiko ondo geratu zela uste dut. Lau egun lehenago bere laugarren semea jaio zen, Mael, (aurretik Aitor, Claudia eta Siena zituen) bere bigarren emaztearen bigarren haurra. Hala eta guztiz ere, berehala erantzun zidan.

Mikel Erentxun eta Mael, bere semea

Oso deigarria iruditzen zait telebistan ikusten dugun abeslaria eta seme-alabekin Donostian bizi den gizon hura pertsona bera izatea, hiriko kaleetan barrena korrika egitera irteten den hura, Behobia- San Sebastian lasterketan parte hartzen duen hura… Gizon arrunta sentitzen dela esan zidan, oholtzaren gainean dagoenean salbu. Bere euskal aldea beti presente izan duela ere esan zidan. Ez dakit nik ba…

Elkarrizketarako ikertzen ari nintzela, arkitektura ikasketak bukatu zituela jakin nuen, baita argazkilaria dela, idazteko ohitura duela (baita gidoiak ere), larruzko jaka eta bota zaharren bilduma duela, tatuaje mordoa daukala… Ezusteko positiboa hartu dut, munduko alaiena ez bada ere, nahiko jatorra da. “Lau Teilatu” abestiari buruz galdetuta, berriz ere euskaraz abestuko duela esan zidan. Sinesten al duzue?

Benito Lertxundi, musikari eta poeta % 100ean

Benito gaixorik zegoela esan zidaten, baina ez nion ezer aipatu nahi izan. Hala eta guztiz ere, niri ez zitzaidan horrelakorik iruditu. Olatzek, bere emazteak, erantzun zuen telefonoa, eta berari pasatu zion. Berehala onartu zuen elkarrizketa eta luze hitz egin genuen. Ez zuen behin ere elkarrizketaren haria galdu, ezta antzekorik ere. Hori bai, bere munduan bizi den artista horietako bat dela iruditu zitzaidan. Ez du bere bizitza egiten eta ordu batzuk musikagintzan eman; musika bere bizitza da. Hortaz, Benito Lertxundiri elkarrizketa egiten ari nintzela, inoiz erretiroa hartuko ote duen galdetu nionean, ea orduan zer egingo zuen erantzun zidan.

Benito Lertxundi

Bere alabari buruz ere mintzatu ginen, musikarako ahalmen handia badu ere, lantzea ez du gehiegi gogoko, eta horrek Benito kezkatzen duela iruditu zitzaidan, baita pena eman ere. Orioko abeslariak suabe eta astiro hitz egiten du, eta bere munduan bizi dela ematen du, besteengandik aparte. Beste artista batzuekin harreman askorik ez duela esan zidan; nahiko bakartia dela. Bere lanean islatzen den poeta ukitu hori dauka. Benito musikarako eta musikagatik bizi da; bere abestiak entzuterik baino ez dago hori egiaztatzeko.

Anjel Alkain, umorea lanerako da

Anjel Alkain eta Aitor Gabilondo

Komikoekin gertatzen da denbora guztian barregarriak izatea espero dugula, eta ez du zertan horrela izan behar. Are gehiago, horrela izanez gero, jasangaitza izango litzateke. Anjel Alkaini elkarrizketa egin nionean tipo normala iruditu zitzaidan. Galderak erantzun zituen, lan egiten egongo bazen bezala. Ez dut uste bere burua aktore dramatikotzat duenik, eta ez da hori bere helburua. Komikoa da, lan egitea du helburu, eta horretarako borrokan ari da. Egia esan, nahiko ondo joan zaio…

Nirekin oso zuzena eta nahiko jatorra izan zen, baina barregarria izan gabe. Bere lana, lana baino ez dela badakiela uste du. Hori bai, Radio Euskadiko “Antes de mirar cruzar” saioan entzuten dudanean, nik barreak botatzen ditut. Elkarrizketatu nuen pertsona bera denik ezin dut sinetsi. Agian, ez da hain aktore txarra izango

Unax Ugalde, ederra baina txepela

Unax Ugalderen agentearekin harremanetan jarri nintzenean atzerrian filmatzen zegoela esan zidan, eta azaroaren erdialdean itzuliko zela. Baina azaroaren hasieran, lagun batzuekin afaltzera irten nintzen eta afalondoan, Kafe Antzokian, goizaldeko 3:00etan, Unax Ugalde topatu nuen (gorra zeramala).

Unax Ugalde

Hurbildu nintzaion eta bere agentearekin hitz egin nuela azaldu nion, kanpoan zela esan eta azaroaren erdialdean deitzeko proposatu zidala, baina ikusten nuenez hemendik zebilen, beraz… “Noiz lotuko gara?”, galdetu nion. Aste horretan ez deitzeko eskatu zidan, ondorengoan hitz egingo genuela. Horixe egin nuen eta azaroaren erdialdean egin nion Unax Ugalderi elkarrizketa.

Egia esan, ilusioa galarazi zidan. Erantzunak prestatuta zituela ematen zuen. “Nik betikoa esango dut eta ea laster bukatzen dugun” jarreratik ezin izan nuen atera. Hain da ederra… ezin zuen dena izan. Norbaiti ez bazaio axola txepela izatea…bere zenbakia daukat!

Ibarretxe anaiak, euskal zineman "mitologia"

Ibarretxe anaiak Un mundo casi perfecto-ren filmaketan

Ibarretxe anaiak Un mundo casi perfecto-ren filmaketan

Ibarretxe anaiek nahiko bereziak direla entzunda daukat; hortaz, elkarrizketatik edozein gauza espero nuen. Hori bai, ezagutzen dituzten guztiek ederki hitz egiten dute Ibarretxetarrei buruz. Duela gutxi, Alex de la Iglesiari egin nion elkarrizketan, zuzendari bilbotarrak “mitologia” direla esan zuen.

Baina ez zen hainbesterako izan. Javier Ibarretxeri egin nion elkarrizketa, produkzio gaiak kudeatzen dituen anaia, eta Javier ez da besteak bezain “bitxia”, nolabait esateko. Hori bai, hitz egin, asko hitz egiten du. Eta etengabe aldatzen du gaia. Kazetari baten amesgaiztoa… Moztu eta itsatsi ibili behar izan nuen testuari zentzua emateko.

Zenbaitetan desilusioak hartu baditu ere, Javierrek jarrera positiboa eta aurrera jarraitzeko gogo handia duela iruditu zitzaidan. Euskadi ikus-entzunezko industria sortzeko gune egokia dela aldarrikatzen du, eta, aldi berean, Ibarretxe anaiek koprodukzioetan egiten dute lan. Gogoko dut bere filosofia hori eta emaitza onak izatea espero dut.

Alex de la Iglesiarekin harremana izateaz gain, Ibarretxetarrek Nacho Vigalondo, Borja Cobeaga eta talde horrekin guztiarekin ere badute harremana. Egia esan, elkarrekin imajinatzen ditut eta… Hau beldurra!

Un mundo casi perfecto Ibarretxe anaien azken pelikularen filmaketan egon ziren batzuek azaldu zidatenez, lagun eta senide ugari egon zen figurante lanak egiten. Adibidez, Rosak, euren ekoiztetxeko idazkariak (Armonika) ertzainaren papera egin du. Seguru barre algarak entzun zirela.

Ibarretxe anaiak, euskal zineman “mitologia”

Ibarretxe anaiak Un mundo casi perfecto-ren filmaketan

Ibarretxe anaiek nahiko bereziak direla entzunda daukat; hortaz, elkarrizketatik edozein gauza espero nuen. Hori bai, ezagutzen dituzten guztiek ederki hitz egiten dute Ibarretxetarrei buruz. Duela gutxi, Alex de la Iglesiari egin nion elkarrizketan, zuzendari bilbotarrak “mitologia” direla esan zuen.

Baina ez zen hainbesterako izan. Javier Ibarretxeri egin nion elkarrizketa, produkzio gaiak kudeatzen dituen anaia, eta Javier ez da besteak bezain “bitxia”, nolabait esateko. Hori bai, hitz egin, asko hitz egiten du. Eta etengabe aldatzen du gaia. Kazetari baten amesgaiztoa… Moztu eta itsatsi ibili behar izan nuen testuari zentzua emateko.

Zenbaitetan desilusioak hartu baditu ere, Javierrek jarrera positiboa eta aurrera jarraitzeko gogo handia duela iruditu zitzaidan. Euskadi ikus-entzunezko industria sortzeko gune egokia dela aldarrikatzen du, eta, aldi berean, Ibarretxe anaiek koprodukzioetan egiten dute lan. Gogoko dut bere filosofia hori eta emaitza onak izatea espero dut.

Alex de la Iglesiarekin harremana izateaz gain, Ibarretxetarrek Nacho Vigalondo, Borja Cobeaga eta talde horrekin guztiarekin ere badute harremana. Egia esan, elkarrekin imajinatzen ditut eta… Hau beldurra!

Un mundo casi perfecto Ibarretxe anaien azken pelikularen filmaketan egon ziren batzuek azaldu zidatenez, lagun eta senide ugari egon zen figurante lanak egiten. Adibidez, Rosak, euren ekoiztetxeko idazkariak (Armonika) ertzainaren papera egin du. Seguru barre algarak entzun zirela.

Marivi Bilbao, antz-azturak hobiraino

Marivi onena da. Oso solasaldi atsegina izan genuen, elkarrizketa baino, lagunen arteko hizketaldia ematen zuen. Bere alaba dekoratzailea dela kontatu zidan eta galderak ere egin zizkidan, berak niri!

Marivi Bilbao

Marivi Bilbaori elkarrizketa egiten hasi bezain laster, honakoa bota zidan: “Itxaron, zigarro bat piztuko dut”. Egia esan, berak ez zuen oso argi nor nintzen ni, Madrilen zer moduz bizi nintzen galdetu zidan eta. “Ez Marivi, ni hemen bizi naiz”. Ozen hitz egiteko eskatu zidan, ez zuelako oso ondo entzuten. Barre egin nuen emakumeei buruz hitz egiten ari zela honakoa esan zidanean: “Zu, emakumea zarela; igarri dizut eta…”. Gutxi barru, erre ahal izateko zigarroa piztu eta ibaira bota beharko garela esan zuenean ere barregura eman zidan. Itzela da.

Abegitsua, atsegina eta xelebrea. Marivi Bilbao bikaina da.