Ibarretxe anaiak Un mundo casi perfecto-ren filmaketan
Ibarretxe anaiek nahiko bereziak direla entzunda daukat; hortaz, elkarrizketatik edozein gauza espero nuen. Hori bai, ezagutzen dituzten guztiek ederki hitz egiten dute Ibarretxetarrei buruz. Duela gutxi, Alex de la Iglesiari egin nion elkarrizketan, zuzendari bilbotarrak “mitologia” direla esan zuen.
Baina ez zen hainbesterako izan. Javier Ibarretxeri egin nion elkarrizketa, produkzio gaiak kudeatzen dituen anaia, eta Javier ez da besteak bezain “bitxia”, nolabait esateko. Hori bai, hitz egin, asko hitz egiten du. Eta etengabe aldatzen du gaia. Kazetari baten amesgaiztoa… Moztu eta itsatsi ibili behar izan nuen testuari zentzua emateko.
Zenbaitetan desilusioak hartu baditu ere, Javierrek jarrera positiboa eta aurrera jarraitzeko gogo handia duela iruditu zitzaidan. Euskadi ikus-entzunezko industria sortzeko gune egokia dela aldarrikatzen du, eta, aldi berean, Ibarretxe anaiek koprodukzioetan egiten dute lan. Gogoko dut bere filosofia hori eta emaitza onak izatea espero dut.
Alex de la Iglesiarekin harremana izateaz gain, Ibarretxetarrek Nacho Vigalondo, Borja Cobeaga eta talde horrekin guztiarekin ere badute harremana. Egia esan, elkarrekin imajinatzen ditut eta… Hau beldurra!
Un mundo casi perfecto Ibarretxe anaien azken pelikularen filmaketan egon ziren batzuek azaldu zidatenez, lagun eta senide ugari egon zen figurante lanak egiten. Adibidez, Rosak, euren ekoiztetxeko idazkariak (Armonika) ertzainaren papera egin du. Seguru barre algarak entzun zirela.
