Tag Archives: Bilbo

La Otxoa Jose Antonio Nielfa da

Jose Antonio Nielfa jatorri umileko gizona da, eta nabarmena da hori. Bere naturaltasunean nabaritzen da, bere hurbiltasunean, eta baita hizkeran ere. Ia umea zela hasi zen lanean familiak eramaten zuen tabernan, Bilboko San Francisco auzoan. Garai horri buruz hitz egiten duenean malenkonia igartzen zaio. Azaldu zidanez, orduan, auzo guztia familia zabal baten modukoa zen. Abeslaria izan nahi eta Bartzelonara alde egin zuen. Bertan transformismoaren mundua ezagutu zuen, eta orduan konturatu zen nahiago zuela emakume moduan abestea gizon moduan baino. Gaur arte. Baina Jose Antoniok argi utzi zidan berak ez duela inoiz emakumea izateko nahia izan, La Otxoa bere alter ego artistikoa baino ez dela.

Jose Antonio Nielfa, La Otxoa

Bizitza osoa oholtzen gainean, baina baita barraren bestaldean eman ostean, laster utziko du bere pub ospetsua, Bilboko pertsonai ezagunen topagunea, eta Buenos Airesen duen etxean hartuko du erretiroa. Hala ere, esan zidanez, La Otxoak ez du inoiz erretiroa hartuko. Jose Antonio Nielfari elkarrizketa egin nionean familia gizona iruditu zitzaidan, oso langilea. La Otxoari elkarrizketa egiten diodanean, orduan kontatuko dizuet zer iruditu zaidan.

Ibarretxe anaiak, euskal zineman “mitologia”

Ibarretxe anaiak Un mundo casi perfecto-ren filmaketan

Ibarretxe anaiek nahiko bereziak direla entzunda daukat; hortaz, elkarrizketatik edozein gauza espero nuen. Hori bai, ezagutzen dituzten guztiek ederki hitz egiten dute Ibarretxetarrei buruz. Duela gutxi, Alex de la Iglesiari egin nion elkarrizketan, zuzendari bilbotarrak “mitologia” direla esan zuen.

Baina ez zen hainbesterako izan. Javier Ibarretxeri egin nion elkarrizketa, produkzio gaiak kudeatzen dituen anaia, eta Javier ez da besteak bezain “bitxia”, nolabait esateko. Hori bai, hitz egin, asko hitz egiten du. Eta etengabe aldatzen du gaia. Kazetari baten amesgaiztoa… Moztu eta itsatsi ibili behar izan nuen testuari zentzua emateko.

Zenbaitetan desilusioak hartu baditu ere, Javierrek jarrera positiboa eta aurrera jarraitzeko gogo handia duela iruditu zitzaidan. Euskadi ikus-entzunezko industria sortzeko gune egokia dela aldarrikatzen du, eta, aldi berean, Ibarretxe anaiek koprodukzioetan egiten dute lan. Gogoko dut bere filosofia hori eta emaitza onak izatea espero dut.

Alex de la Iglesiarekin harremana izateaz gain, Ibarretxetarrek Nacho Vigalondo, Borja Cobeaga eta talde horrekin guztiarekin ere badute harremana. Egia esan, elkarrekin imajinatzen ditut eta… Hau beldurra!

Un mundo casi perfecto Ibarretxe anaien azken pelikularen filmaketan egon ziren batzuek azaldu zidatenez, lagun eta senide ugari egon zen figurante lanak egiten. Adibidez, Rosak, euren ekoiztetxeko idazkariak (Armonika) ertzainaren papera egin du. Seguru barre algarak entzun zirela.

Ibarretxe anaiak, euskal zineman "mitologia"

Ibarretxe anaiak Un mundo casi perfecto-ren filmaketan

Ibarretxe anaiak Un mundo casi perfecto-ren filmaketan

Ibarretxe anaiek nahiko bereziak direla entzunda daukat; hortaz, elkarrizketatik edozein gauza espero nuen. Hori bai, ezagutzen dituzten guztiek ederki hitz egiten dute Ibarretxetarrei buruz. Duela gutxi, Alex de la Iglesiari egin nion elkarrizketan, zuzendari bilbotarrak “mitologia” direla esan zuen.

Baina ez zen hainbesterako izan. Javier Ibarretxeri egin nion elkarrizketa, produkzio gaiak kudeatzen dituen anaia, eta Javier ez da besteak bezain “bitxia”, nolabait esateko. Hori bai, hitz egin, asko hitz egiten du. Eta etengabe aldatzen du gaia. Kazetari baten amesgaiztoa… Moztu eta itsatsi ibili behar izan nuen testuari zentzua emateko.

Zenbaitetan desilusioak hartu baditu ere, Javierrek jarrera positiboa eta aurrera jarraitzeko gogo handia duela iruditu zitzaidan. Euskadi ikus-entzunezko industria sortzeko gune egokia dela aldarrikatzen du, eta, aldi berean, Ibarretxe anaiek koprodukzioetan egiten dute lan. Gogoko dut bere filosofia hori eta emaitza onak izatea espero dut.

Alex de la Iglesiarekin harremana izateaz gain, Ibarretxetarrek Nacho Vigalondo, Borja Cobeaga eta talde horrekin guztiarekin ere badute harremana. Egia esan, elkarrekin imajinatzen ditut eta… Hau beldurra!

Un mundo casi perfecto Ibarretxe anaien azken pelikularen filmaketan egon ziren batzuek azaldu zidatenez, lagun eta senide ugari egon zen figurante lanak egiten. Adibidez, Rosak, euren ekoiztetxeko idazkariak (Armonika) ertzainaren papera egin du. Seguru barre algarak entzun zirela.