Tag Archives: Contador

Indartsuena izan gabe

Alberto Contadorrek indartsuena izan gabe irabazi du Espainiako itzulia. Hori txapeldun handi handien esku bakarrik dago. Beste guztiek ehuneko ehunean egotea ezinbestekoa dute gailentzeko, eta horretaz gain euren esku ez dauden beste gertaera batzuek bat egitea ere bai. Alberto Contadorren modukoak ordea menderagaitzak dira bete betean daudenean, baina ez daudenean ere irabazi dezakete. Hori da euren bereizgarrietako bat.

Tropeleko gizonik indartsuena Joaquin Rodriguez izan da, horretan ez dago zalantzarik, baina merezitako saririk gabe gelditu da. Egia da hortaz askotan erabili izan den esaldi biribila; itzuli handietan ezin da egun bakar batean ere hutsik egin. Mundu guztiak daki non galdu zuen karrera, baina zergatia jakitea zailagoa da. Nik uste bi arazo izan zituela: batetik gaitasun eza, eta haren ondorioz, erabaki okerra. Garbi dago mendaterik gogorrenetan indartsuena izan denak, bigarren mailako batean mendean izan dituenei jarraitu ezin badie, ahulezia duela. Hori garbi dago. Baina zergatik? Ez da kasualitatea txakalaldia atseden egunaren biharamonean izatea. Bezperan ez zuen entrenatu, eta gorptuza nagitu egingo zitzaion seguruenera. Askotan gertatu izan da historian.

Eta bigarrenik liderrari ez zitzaion iruditu Alberto Contadorren erasoa inora joango zenik, beraz, horra bigarren akatsa. Zetorkiona irudikatu izan balu, beste erabaki batzuk hartu behar zituen nola edo hala, baina ez zion arazoari aurrea hartu. Normalean, egia esan, ez da ezer askorik gertatzen, baina egun hartan bai.

Gertatu zena Alberto Contadorrengatik jazo zen. Ezinezkoan sinestu zuelako. Ohiko usteari, alegia erasoa jotzea, alferrik dela iritzi izan balio Puritok emango zukeen Vuelta, baina Contadorrek aproba egin zuen egun hartan ere. Kemenak eman zion garaipena, kirol maila ez baitzen aparta izan. Ez egun hartan eta ez karrera osoan. Contadorrik onena ez da ikusi.

Hura izan zen egunik seinalatuena. Vuelta bikaina izan da, inoiz gutxitan ikusi dira sailkapen nagusiko gizonak hain sarri orpoz-orpoko lehian eta horretarako ez da gainera mutur muturreko ibilbiderik behar izan. Hori eta faboritoen parekotasuna izan dira arrakastaren giltzarri. Beste antolatzaileek aintzat hartu beharko luketen ibilbidea izan du itzuliak.

Baina izan da ifrentzurik ere. Gizonik indartsuenen lehiatu beharrak eta Degenkolb esprinterraren nagusitasunak (5 etapa), papurrak baino ez ditu utzi besteentzat. 10 taldek baino ez dute lortu garaipenen bat. Gutxi da, erdia baino gehiago eskutsik joan dira-eta.

Oso itzuli, lehiatua, ikusgarria, erakargarria, eta bizia izan da, txirrindularitzak ihesi zihoazen zaleak bereganatu dituena. Baina batez ere, ziklismoak bere funtsaren goia jo zuen egunagatik izango da gogoan. Fuente Dera bidean Alberto Contadorrek irabazi eta Joaquin Rodriguezek karrera galdu zuen egunagatik geldituko da historian.

Xabier Usabiaga: ‘Ulergaitza, bidegabea eta berantiarra’

Inork ez zuen espero. Alberto Contadorrari bi urteko zigorra ezarri diote dopinagatik. Egun tristea da ziklismoarentzat. Hala esan dute denek, baita UCI-k ere. Eta inor ez da poztu, ez Andy Schleck, ofizialki 2010eko Tourreko garailea, ez-eta Michele Scarponi ere, aurrerantzen 2011ko Giroko garaile gisa agertuko dena.

Alberto Contador
Alberto Contador

Erabakia bidegabea da epai mahaiak berak onartu duelako ezin izan dutela dopina frogatutzat eman. Orduan, zergatik zigortu dute? Pentsatzen dut kopuru hutsala izanagatik, bere gernuan Clembuterola aurkitu zutelako zigortuko zutela. Baina, topatutako kopuru nimiño hori dopina al da?. Jo dezagun dopinaren definiziora: “Errendimendua hobetzen duen edozein sustantzia edo metodo artifizial”. Prozesu luzeegi honetan argi eta garbi frogatu da kopuru horrek ez duela inolako onurarik eragiten errendimenduan. Orduan, dopina al da? Definizioa hitzez hitz aintzat hartuta, ez. Eta hori horrela izanik, pentsaten nuen errugabe jotzeaz gain zaharkituta dagoen dopin arautegia eguneratzeko balioko zuela kasu honek. Hau da, egungo atzemate sistemek, onurarik eragiten ez duten kopuruak ere atzematen dituzte, beraz, kualitatea baino kuantitatea jo beharko litzateke positibotzat, hots, hobekuntza hasten den kopurutik gora. Bada, alferrik izan da, arautegia eguneratzeko aukerari bizkar eman zaio.

Erabakia ulergaitza da, izan badirelako errugabe jo dituzten aurrekariak, Contadorri atzeman zioten kopurua baino handiagoa atzemandakoak gainera. Eta ulergaitza da 2012ko Abuztuan korritzen hasteko baimena ematea ere. Zer dela-eta hori? Contador 7 hilabetez bakarrik egon zen korritu gabe, 2010eko Abuztutik iazko Otsailera. Geroztik arazorik gabe korritu du, beraz, ez du inolako zigorrik bete. Zertara dator orduan garai horretan lortu dituen emaitzak baliogabetzea bainan zigorra bete izan balu bezala kontatzea? Eta prozesuak 2012ko Abuzturarte iraun izan balu? Berehala hasi al zitekeen korritzen? Kasu horretan zein zigor beteko zuen? Ulergaitza da. Uste dut Abuztuan korritzeko aukera ematearekin berez bidegabea den erabakia zuritu nahi izan dutela, arindu.

Eta berantiarra da ez delako bidezkoa horrelako prozesuek hain luze jotzea. Errugabea bada, gerora etor litezkeen ondorioei beldurrik gabe korritu behar du txirrindulariak. Errudun bada, ezin du korritu, hori merezi du lehiaren gardentasunak eta kirolaren sinesgarritasunak. Badakit oso zaila izango dela prozesu konplikatu hauen ebazpena azkartzea. Batzuetan erakundeek behar izaten dute denbora, beste batzuetan kirolariek eskatzen dituzte luzapenak argudioak behar bezala janzteko, baina baterako zein besterako epeak laburtuz gero, azken erabakia lehenago helduko litzateke. Nola edo hala, behar beharrezkoa da prozesuak azkartzea.

Contador aurki itzuliko da eta garaipenak lehen bezala lortuko ditu, asko eta garrantzitsuak. Bere lorpen bakoitzak lotsagarri utziko du bere kontra hartu den ebazpen bidegabe hau.

Xabier Usabiaga: Albiste onak

Azkenaldian bi aipamen baino ez dakartza ziklismoaren oihartzunak: Ricardo Riccoren egurtzea (merezita) eta Alberto Contadorren gaineko aurreikuspenak. Badirudi ziklismoaren iturriak dopina baino ez duela jariatzen. Ez da egia. Lasterketei erreparatuz gero, badira pozarren egoteko moduko berriak, ziklista batzuen errekuperazioa adibidez.

Batez ere Heinrich Hausslerren osatzeak poztu nau. Profesionaletan debuta egin zuenetik begiko dut. Klasiko zalea izanik atentzioa eman baitzidan profesionaletako lehen urtean Paris-Roubaix 25. postuan sailkatu izanak. Are gehiago, bere Ipodeko kanturik kuttunenak entzunez egin zuela jakin nuenetik. Ondoren gainera Espainiako Vueltan etapa bat irabazi zuen, bezperan, goizaldeko 5.00etan hoteleratu ostean. Ez da portaera jatorra, bistan da, baina datuok klasea erakusten dute.

Horixe erakutsi zuen, klasea, 2009an. Deboraldiko izar nagusietako bat izan zen, itxaropen hobearen berrespena. Bigarren izan zen Milan-San Remon eta Flandriako Tourrean, eta Frantziako Tourreko etaparik zoragarrienetako bat irabazi zuen, Colmarren. Erakustaldia eman zuen, gogoangarria izan zen hura.

2010erako itxaropenak ez ziren txikiak eta egia esan ondo hasi zuen denboraldia. Bigarren izan zen Qatarreko Itzuliko bi etapaetan, eta postu berdina egin zuen Het Volk klasikoan, Belgikako denboraldia abian jartzen duen harbideetako proban. Ordurako baina belauneko minez zebilen. Algarveko Itzuliko eroriko batean zuen sorburua arazoak. Atseden hartu eta Kaliforniako itzulian berragertu zen. Lurrera berriro. Belauna, beste behin. Lehengo bera. Lur jota zegoen eta alkoholetan ito nahi izan zuen bere ezina. Autoarekin istripua izan zen eta poliziak atzeman zuen.

Tourrera begira jarri zen ekainean eta Suitzako Itzulian etapa bat irabazi zuen. Prest zegoen. Baina biharamona zain. Esrpintean, lurrera berriro. Historia errepikatu zen. Belauna, beste behin. Lehengo bera. Akabo. Agur Tourrari eta denboraldiari. Ez zuen gehiago lehiatu.

Aurten ordea itzuli da, eta garailentzeko itzuli ere. Qatarren bi etapa irabazi ditu eta bigarren egin du sailkapen nagusian. Denboraldi zoragarri baten hasiera dirudi. Hala bedi.