Tag Archives: kanpaina

Uste ustelak

Ez dut opor gehiagorik sekulan hartuko! Zin dagit! Aukerarik ere izango ez duzulako, gaineratuko du azken albisteen jakitun den ezkorren batek. Hala izango da behar bada, baina bestela balitz ere, agintzen dizuet ez naizela inoiz gehiago oporretara joango.

Uda guztian opor aste bakarra nuela, eta ea zergatik ez nuen egun gehiagorik hartzen galdetu zidan lagun batek. Telebista ondoratu egingo delako ni gabe, erantzun nion txantxetan. Ederki beldurtu nintzen Kadiztik bueltan Deiak argitaratutako txosten ikusitakoan. Rappelen antzera, eguraldia ez ezik bestelakoak ere iragartzen hasia ote nintzen? Aspaldiko partez, zubi itxurako asteburu luzea hartu berri dut, eta gaur ongi etorria, Jaurlaritzaren murrizketen berriak.

Nire antzera hilabete bukaera nomina baino fakturaren ordaina jasotzen dugunok jakin badakigu ez garela gu estatistika horretan agertzen. Kaleratu beharreko lankideen zenbakian ez garela agertzen, txoritxoarenean aspaldian bi zenbaketa desberdin direlako. Eta bigarren horretan, autonomo dela, ekoiztetxeetako lankide dela, ohikoak dira kaleratze, kontrato amaiera eta halako kontuak.  Eta horrek arazoaren larria arindu baino, larritu ez du egiten.

Aitortuko dizuet aspaldian nuela buruan ETBren kapaina berriaren gainean zer edo zer idazteko asmoa. Baina beldur nintzen, azken gertakarien harira, nire ikerketak sekulako exklusiba bistaraziko zuelako. Kanpaina bizi eta koloretsuak izan ohi dira, auzokoarenean bezelaxe baita gurean ere, ikasturte berriaren iragarle. Aurtengoa, ordea, bereziki motela ez ezik, triste xamarra ere badela esango nuke. Saio berrien ordez (ba al da ba saio berririk?), pelikulen irudiak baino ez, musika lasai-lasaiaren laguntzaz. Eta hortxe piztu zen argi gorria, lankide batek aipatu zidanean “La lista de Schlindler” pelikulako soinu bandakoa zela uste zuela. Danger, danger! Warning, warning! Nazien garaiak berpiztera doaz! Burura etorri zitzaidan erehala Surio zuzendaritzara iristearekin batera, euskal itxurako aurkezle guztiak kaleratzeko asmoa zuenaren berria. Sareko kinieletan bakarren batek aipatu ere aipatu zuen eguraldi maparen aurrean agertzen zen Olentzeroren lehengusu itxurako hura izango zela kaleratzen lehena. Sudur-luze kuadrila gehientsuena lanean jarraitzen genuela ikusita, lasaitu nintzen handik gutxira, baina hara non, eta ikasturte berriarekin, Agirregomezkorta kalera! Honez gero Franck Dolosor, Hasier Etxeberria eta hirurok baino ez gara geratzen euskal-morrosko-peto-petoen lobbyan.

Nere biziraupena ez ezik hainbat lagunena kolokan zegoela ikusita, ikerketari ekin nion, eta hara: Kantua ez zen Spilberg-en pelikulakoa: Flandriako orkestrak “Cousins” pelikularako osatutako “Love theme”. Gure lapikoa azken aldian goxatzen duen bakarra sukaldea bera bait da. Hura nonbait amuleto. Baina hara non, maitasun kontua beharko lukeena, gorroto eta txikizio bihurtu zuen gure buruak. Eta hori, kantuaren aukeraketa baino esanguratsuagoa eta adierazgarriagoa bada, zuzendaritza berriak ez bait du marketingarekin asmatzen. Urre gorria berak ere txatarra eta txapa itxura hartuko luke, zelofanean bilduta ere. Etxean zaude, guztiona da etxea… horiek leloak azkenaldian, baina etxeko epelean goxo beharrean, pareten artean preso sentizen da asko eta asko. Horregatik akaso, maitasuna inoiz baino beharrezkoago. Horretarako ordea, begi berriak baino, beste zerbait behar dugunaren susmoa dut. Argi dago beraz, batzuenak zein besteenak, usteak, erdi ustel direla. Edo ustel, besterik gabe.