Sevillako Europar zinemaldian Europako domukental onena irabazi zuen ex-aequo. Orain Goya sarietarako izendatu dute. Eta gero eta zinemaldi gehiagotan ikuten ari dira. “Auspo” horri helduta, Madril eta Donostiako areto komertzialetan, SADEren Printzipe aretoan, estreinatzen da ostiral honetan, “MAPA“, Leon Siminiani zuzendariaren lehen lan luzea, lehen dokumental luzea.

Lanetik kaleratu berri duten telebista zuzendari batek Indiara bidaia egiten du kanta bati eta neska baten gomendioei kasu eginez. Egunkari baten moduan egingo duen filma grabatzeko. Bertan dagoela neska maitatzen duela konturatzen da eta bueltatzen da. Baina itzulera ez da erraza izango.

Istorioa pertsonala, autografikoa da. Siminiani beraren lau urtetako istorioa laburbiltzen da orduterdiko pelikulan. Eta horrek zalantza asko sortu dizkio Siminiani berari “behin baino gehiagotan nere buruari galdetu nion, zergatik interesatu behar zaio edonorri ni bezalako tipo arrunt baten istorioa“.

Maitasun istorioa bat eta hortik nola atera kontatzen da, baina ez bakarrik. Eta agian hor dago ikuslearen enpatia. Horregatik interesatzen zaio. 30 eta 40 urte arteko gaurko belanauldiaren egunkaria ere izan daiteke. “Bai, belaunaldi bat irudikatzeko borondatea dago“, dio Siminianik. Gainera krisi ekonomikoa tartean sartu zaio, gaia bilakatuz. “Zalantzarik ez. Guk genuen erreferente bitalak erortzen ari dira, besteak beste, curriculuma egitearena, arrakasta izan, … guzti horiek lehertu dira eta balore berriak aurkitu behar ditugu“.

Irudiekin offean kontatzen du Simianinik berak bere istorioa. India zergatik hautatu duen galdetuta erantzun bikoitza ematen du “Indiari buruz dugun imaginarioarekin jokatu dut, alegia, zure burua bilatu nahi duzuela askok eta askok Indiara joatea gomendatzen dizute“. Eta beste arrazoia ekonomikoa: “oso merkea da, hilabetean 200 eurorekin bizitzea dago“.

Izan ere, zuzendariak proiektuari bakarrik ekin dio. Berak grabatu, idatzi eta montatu du. Azkenean diru gabe geratu zenenean “AVALON ekoizpen etxe eta banatzailearekin hitzarmena egin nuen. Produkzio osoa nik egingo nuen, esango genuke, amateur moduan. Eta post produkzioa lan profesional batek egingo zuen. Eta hain zuzen, horretarako Espainian zine esperimentalentzat eman den azken subentzioa jaso genuen“. Simianinik horrela lan egiteari proiektu hibridoa deitzen dio eta berak dioenez, krisiak jota, askok hori egin beharko diote.