Pasako hegaztia da gorputza,
jotzen gaitu gaztaro gozotik
ihesi gabiltzanean.
Eskale urduria da,
badoa pauso txiki arinez
bere saria jasotakoan.
Aingeru bortitza da,
hegoak galtzen ditu
behin erorita,
eta desafioz begiratzen dio
erretzen duen aldiari.
Tren geldia da
berea ez den bidetik joan nahian.
