Behin, neska batekin maitemindu nintzen.
Orain arte, dena normala,
neskak mutilekin maitemintzen dira,
eta mutilak neskekin;
eta ez gara hasiko bestelako bariableekin,
ugariak baitira eta dibertigarriak, batzuk.
Kontrabandoko maitasuna zenez,
(emakumeak senarra zuen, eta jeloskorra oso)
taberna xixtrin eta ezezagun batean egiten genuen topo.
Billarrean jokatzen genuen,
eta gehienetan irabazi egiten zidan,
eta zerbeza txekiarra edaten genuen,
botilatik zuzenean, trago batez,
eta The Clashen kantak dantzatzen genituen,
eta emakumezkoen komunean sartutakoan,
ai, ama, zer zen hura!
Handik gutxira,
haren gizonak abisua eman zidan,
Kosoboko haragizko armairu baten bidez,
eta utzi behar izan genuen, penaz.
Oroimenez aldatu ezinik, oso maitea bainuen,
tabernaz aldatu naiz.
Ez dago billarrik
eta barran dagoeneak uste du
The Clash garbitzeko produktu bat dela,
eta Kosobo Goierriko herri bat, Tolosatik gertu.
Baso izan nahi eta sekula izango ez diren parkeetan, hiriak bere izena eta fama galtzen…
Audenek galdetzen zuen, ironiaz noski, zein den maitasunaren egia. Erantzunekin ari zen jolasten, maitasuna jokoa baita.…
Maitasunagatik erretzeari utzi nion, pastillak kendu zizkidaten, edateaz ahantzi nintzen, liburuak oparitu nituen, diskoak enkantean…