Categories: Poesia

pozaren etxea

Pozaren eraikuntza
teilatutik hasten da,
teilatu txinatarra,
giza gainbeheratik
aterako gaituen irribarrea;
gero, beharrezkoak dira leihoak
zerumuga harrapatzeko,
edo gutxienez arrats-behera bat,
egun txarrak ahazteko;
barruan, zura erruz
esperantzaren erretxina dariola;
aterik ere behar da, irtenbide bat beti,
eta barrurako sarrera bat beti.
Oinarriak hortxe zeuden,
hortxe egon dira betidanik
aiton-amonen barreetan
amaren titi harkaitzezkoetan
eta garai orotako lurgabetuen
esku luzatuetan.
Juan Kruz Igerabide.
Juan Carlos de Rojo

Share
Published by
Juan Carlos de Rojo

Recent Posts

Helena

Helena Troiari so zegoelarik, gerrak, gorrotoak eta heriotzak larrututako hiria, bere sabela dardaraz zen, harrituta,…

11 years ago

Loti ederra

Baso izan nahi eta sekula izango ez diren parkeetan, hiriak bere izena eta fama galtzen…

12 years ago

Zirrara

Txori arinak, hegoaldea galdu dutenak: beren hegaldien iparra. Txori galduak, arnasarik eta arrastorik gabeak. Txoriak,…

12 years ago

Udazken kanta

Audenek galdetzen zuen, ironiaz noski, zein den maitasunaren egia. Erantzunekin ari zen jolasten, maitasuna jokoa baita.…

12 years ago

begiak

Zure begiek marrazten dute nire bihotzeko mapamundia, hain dira zorrotzak!  

12 years ago

maitasunagatik

Maitasunagatik erretzeari utzi nion, pastillak kendu zizkidaten, edateaz ahantzi nintzen, liburuak oparitu nituen, diskoak enkantean…

12 years ago