VII
Lurra urdina da, laranja bat bezala.
Horra hor: okerrik ez dago, hitzek ez dute gezurrik esaten.
Ez zaituztete kantatzera behartuko.
Eta musu baten hotsa, maitemin
zentzugabeak aditu ezean
bere aho ezkonberritan biltzen dira
sekretu guztiak, irribarre guztiak,
eta hura erabat biluzik uzteko moduko
soineko gupidatsuak.
Liztorrak berdez loratzen dira.
Leihoekin egindako lepokoa
darama egunsentiak.
Eta hosto biltzen ari dira hegoak.
Eguzkiaren oro poz zuk zeuk daukazuna.
Lurreko eguzki oro
zure edertasunaren bide gainetan.
Paul Eluard (1895-1952).
El amor y la poesia (Visor, Madrid, 1997) liburutik.
Baso izan nahi eta sekula izango ez diren parkeetan, hiriak bere izena eta fama galtzen…
Audenek galdetzen zuen, ironiaz noski, zein den maitasunaren egia. Erantzunekin ari zen jolasten, maitasuna jokoa baita.…
Maitasunagatik erretzeari utzi nion, pastillak kendu zizkidaten, edateaz ahantzi nintzen, liburuak oparitu nituen, diskoak enkantean…
