Pasako hegaztia da gorputza,
jotzen gaitu gaztaro gozotik
ihesi gabiltzanean.
Eskale urduria da,
badoa pauso txiki arinez
bere saria jasotakoan.
Aingeru bortitza da,
hegoak galtzen ditu
behin erorita,
eta desafioz begiratzen dio
erretzen duen aldiari.
Tren geldia da
berea ez den bidetik joan nahian.
Baso izan nahi eta sekula izango ez diren parkeetan, hiriak bere izena eta fama galtzen…
Audenek galdetzen zuen, ironiaz noski, zein den maitasunaren egia. Erantzunekin ari zen jolasten, maitasuna jokoa baita.…
Maitasunagatik erretzeari utzi nion, pastillak kendu zizkidaten, edateaz ahantzi nintzen, liburuak oparitu nituen, diskoak enkantean…