Gauero etzaten zen
emakumearen gorputzaren azpian
barnean zeraman umearen
bihotza entzutera.
Egunaren
unerik zoragarriena zen,
garaipenaren ziurtapena,
inozentziaren gloria,
sorterrinainoko itzulia:
haurtzaro hasi aurretiko
denbora hutsa,
intxaurrondoa eta intxaurrak,
lurrean,
ibaia urrutira,
bera sekula iritsiko zen
baino haratago.
Merezi izan du,
bera ari baita punpaka,
haragizko sabaiaren azpian,
haren odola baitabil,
bihotzaren mugak jo nahian,
beraren sortzea ere iragarriz.
Baso izan nahi eta sekula izango ez diren parkeetan, hiriak bere izena eta fama galtzen…
Audenek galdetzen zuen, ironiaz noski, zein den maitasunaren egia. Erantzunekin ari zen jolasten, maitasuna jokoa baita.…
Maitasunagatik erretzeari utzi nion, pastillak kendu zizkidaten, edateaz ahantzi nintzen, liburuak oparitu nituen, diskoak enkantean…