Maitasunagatik

erretzeari utzi nion,

pastillak kendu zizkidaten,

edateaz ahantzi nintzen,

liburuak oparitu nituen,

diskoak enkantean saldu.

Barazkia besterik ez nuen jaten.

Maite nuenak esan baitzidan

gainerakoa soberan zegoela:

maitatzea zela garrantzitsuena.

Don´t care, be happy.

Eta horregatik, hain zuzen,

gimnasia egitera behartu ninduen,

txandal bat erosi nuen,

eskuko telefonoarekin batera,

Interneti lotua bera.

Goiz oheratzen nintzen,

etorriko ote zen niregana,

eta gauak igarotzen ziren

haren gorputzaren usainik gabe.

Halako batean esan zidan

maitasunak ez zuela asetzen,

soberan zegoela bera ere,

eta desagertu zen.

 

Maitasunagatik,

berriro edaten

eta erretzen hasi nintzen,

aspaldiko liburuak irakurtzen,

joan den mendeko musika entzuten.

Dantzan igarotzen zitzaizkidan orduak

goiz-alba bitartean,

diskoteka ilunetan.

Maite nuenak esan baitzidan

oraina besterik ez zegoela,

carpe diem,

ez pentsatzeko geroaz.

Maitasuna bizitzeko modua zela.

Baina etxera joandakoan,

maite nuenaren gorputzak

atseden hartzen zuen,

eta nik lo.

Hura ere joan zen,

ahantziaren haizeak eramanda.

Agur moduan esan zidan

orainean bizitzea nekagarria zela,

the future is unwritten.

 

Nik, dena dela, geroari

iruzur traza hartzen diot.