Martxoa sartu da atzo,
errekaldetik, eta oihartzuna
pozarren dago,
ahotsa goxoro egurasturik.
Zalantza berritan nago martxoan,
atzotik huntza lepoan kiribildurik,
joan, ez-joan, martxotik ihesi
beste zuritasun ederrago batera.
Karnabak, soinuak, txilarra,
dena orain ahaztu, eta betiko,
eta betiko joan ihesi, horrela,
hitz erdi bat esan gabe izan nintzen
guztiari, edo zuri, ezkutuko musu?
Hitzak paparretik eusten dit,
esaten dit hitzak ozen larri,
denboraz zauritua, ea nora eta zergatik,
martxotik dena utzita, eta etorriko den
elorria eta euria eta argiaren urdintasuna.
Eta nik zer erantzun behar diot hitzari,
paparretik mututzen banau goxo-goxo,
eta zapaltzen dudan lurra zerua bada
zure hortzetan eta besarkatzen garen
irla edo espaloia edo ezlekua;
nora eta zergatik hau guztia gurea bada,
eta martxoa atzo sartu bada goi-goitik,
guretzat, maite, urte osorako ia,
geldi gaitezen ihesean lurmendurik,
zure ezpaina nirean oraindik haragi
eta betiraunde eta gorputz eta aberri.

Karlos Linazasoro

Karlos Linazasorok irabazi du Xabier Lete Poesia Sariaren lehen edizioa, Ezer gehiago behar gabe lanarekin. Oraindik argitaratu gabe dagoen liburu saritu horretatik, honako poema hau bidali zigun poeta tolosarrak, Lizardiren Baratza irratsaioko entzuleentzat opari.