Kirol berriak

Aldian behin txirrindularitzak gertaera bitxiak uzten ditu. Ustez gizonik indartsuenaren maila ezbaian jarri izan dute noiz edo noiz, eta euren taldekideek gainera. Ezaguna da 1985 urteko gertaera. Orduan Greg Lemondek bere bosgarren Tourra irabazten lagundu zion Bernard Hinault bere taldeburuari, nahiz eta estatu batuarra indartsuagoa izan. Hurrengo urtean odolkiak ordainetan eskatu zion Lemondek Hinault ere gailendu zitekeen arren.

Batek baino gehiagok pentsatzen du Miguel Indurainek 1990an hasi behar zuela Tourrak irabazten, hain justu Pedro Delgado bere taldekidearen mesedetan erraiak bota zituen urte hartan. Delgado laugarren izan zen; Indurain 10., garaipenetik urruneni gailendu zitekeela pentsatzeko. Nik behintzat ez dut halakorik uste.

Nik uste azkeneko kasua 1996koa izan zela, Ullrich Riisen mesetan aritu zenekoa. Danimarkarrak irabazi zuen eta alemaniarra izan zuen atzetik.

Baina kasu horiek guztiak gutxi dira aurten ikusten ari garenarekin, batez ere Peyragudesen bizi izan dugunarekin. Chris Froomek erakutsi du Wiggins baino askoz indartsuago dagoela. Gaur oso nabarmena izan da, nabarmenegia. Uste dut, Froomek karrera lehiatzeko eskubidea aldarrikatu nahi izan duela eta mundu guztiari erakutsi nahi ziola gainera. Lotsagabe jokatu du, ez oso modu dotore eta ohikoan, baina bere eskubidea da. Egin zezakeen disimulo apur batekin, baina iazko Espainiako Vueltaren mendekua hartu nahi izan duela esango nuke, hura zuzendariaren baldarkeriaz galdu baitzuen.

Baina Froomen lotsagabekeria baino gutxiago gustatu zait, beste behin, zuzendariaren jokabidea. Froomeri ondo merezita zeukan etapa garaipena lortzea galerazi dio. Askatasuna eman izan baliote Valverde airean harrapatuko zuen, di-da batean, eta duen mailagatik eta egiten ari den lanagatik bidezkoa izango zen bera gailentzea. Hori bai Wigginsi 30 segundotik gora sartuko zizkion eta holakorik ez dute nahi Skykoek. Baina inondik inora ez zien karrerak ihes egingo, Wigginsekin eskuan baitute eta hura ezean hor dago Froome bera. Ez litzateke oso ortodoxoa izango, baina bai bidezkoena eta, batez ere, jendeak eskatzen duena: bi gizonik indartsuenen arteko lehi ireki eta benetakoa.