Kirol berriak

Euskal Herriko Itzulia iragarri ezina ari da izaten. Albiste ona da. Izan litekeen onena, aurre ikusi ezin diren gertaerak ari baitira jazoten eta horrek eragin du ikuskizuna zirraragarria izatea. Horretan zerikusi handia du ibilbideak. Baita ziklisten joak ere, jakina. Azken bi etapetan bi gauzak eman dira aldi berean, eta karrerak aldapa motz pikoen beharra berretsi du argi eta garbi.

Ibardingo azken 500 metroak Arrate baino erabakigarriagoak izan dira. Eta Garagaltzako aldapak Oñatiko amaiera Arantzazun amaituta baino ere erakargarriagoa egin du. Ziur nago. Ez dago baserri arteko malkar horiek adinako urduritasun eta mugimenduak eragingo dituenik mendate luzerik. Hori da arrakastaren formula.

Gaurko etapak, berez, arlotea behar zuen, garrantzi handirik gabeko ihesaldi bati erabateko protagonismoa eman behar ziona. Baina, ezta hurrik eman ere! Itzuliko onena izan da. Astanaren eta Kiserlowskiren meritua da hori, batez ere. Deskargan egin duten mugimentua zoragarria izan da. Kiserlowskik aurrera egin du ausardia handiz. Ez da normala lider batek, eta are gutxiago sailkapen nagusian laugarren postuan egonda, aurrera hain urrutitik jotzea. Petrov taldekidea eraman du berarekin, izan zezakeen lagingilerik onena.

Buruan berderatzi lagun elkartu eta ataka gaiztoan jarri dituzte beste lider guztiak. Egungo liderrek ez dakite zer egin morroirik gabe gelditzen direnean. Morrontza handiegia dute. Erasoren bat edo beste jo dute, baina ez gora, ez behera eta ez ordekan ez dira Kiserlowskirengana gerturatu. Meritu hori Dani Morenorena da, liderraren taldekidearena.

Jokabidez lortu ez dutena, abildadez erdietsi dute Joaquin Rodriguezek eta Samuel Sanchezek: Kiserlowski harrapatzea alegia.

Ziurtasunik ez daukat, baina egingo nuke helmugan sari banaketa egin dutela Joaquin Rodriguezek eta Samuelek: batek etapa, besteak, ustez, sailkapen nagusia. Tony Martini orain 47 segundo ateratzen dizkio Euskaltelkoak, baina haren mehatxua hor dago oraindik.