Kirol berriak

Samuel Sanchezek Arraten irabazi du. Lortu du bere etapa. Ia urterekoa. Seigarrena. Bide batez, marka jarri du hirutan jarraian irabazita. Kostako da lorpen hori haustea. Ez da erraza Arraten irabaztea, are zailagoa da hirutan jarraian gailentzea. Arrateko errega izan bide da puska batean.

Iragarri gabeko ezer gutxi gertatu da. Nañabarduraren bat edo beste. Faboritoak, nagusiak behintzat, aurrean izan dira. Samuel Sanchez eta Chris Horner. Estatubatuarra izan da guztietan ausartena, inork baino lehen eraso egin duena. Eta eraso egin bakarrik ez, bere joari iraupena eman dio, txapeldunek egiten duten moduan. Besteren baitan egon gabe, eurek jorratzen dute komeni zaien bidea. Antzera jokatu du Joaquin Rodriguezek.

Samuel geroago heldu da lasterketa burura. Hotzagoa da, zuhurragoa, azeriagoa. Hori bai erraz heldu da bikoarengana, nahiz eta haiengandik metro batera geldituta nekatu itxurak egiten aritu den. Geroxeago, helmugatik gertu, berriro erreleboak emateari utzi egin dio, nagi ibili da eta Joaquin Rodriguezek jokabide zeken hori aurpegiratu dio. Uste dut kataluniarrak arrazoi zuela kasu horretan. Samuelek ez du inor engainatzen jada. Bere azpikeriak ezagunak dira eta noiz edo noiz larrutik ordaindu ditu. Uste dut iaz Alpe d’Huezen horregatik ez zuela irabazi, martingala gehitxo ibili zuelako Contador harrapatu zuenean. Txapeldun baten estatusa eta palmaresa ditu, baina beti ez du hala jokatzen.

Txapeldun gisa jokatu izan balu, uste dut Horner eta Joaquin harrapatzearekin bat segiko zuela lanean, aurkariak atzean uztea lehenetsiko zuela. Ez zuen egin eta etapa irabazi zuen. Beajondeiola, baina orain beste mehatxu bat dauka, Tony Martin, iazko erlojupeko garailea, Munduko Txapelduna.