Monthly Archives: January 2012

Xabier Usabiaga: ‘Belgika, beste mundu bat’

Belgikan izan naiz asteburu honetan, Koksijden jokatu den Munduko ziklo-kros txapelketan. Baina beste mundu batean barneratu naizela esan daiteke lasai asko. Ez dauka zerikusirik orain arte ezagutzen nuenarekin. Eta ez da erraza hitzekin adieraztea han bizitakoa. Irudiak hitzak baino esanguratsuagoak omen, baina sentimentuen hizkuntzarako ez bata eta ez bestea ez dira nahikoa. Horrelakoak bizi egin behar dira ulertzeko.

Eman ditzazket datuak han ikusitakoaren handia adierazteko. 80.000 lagunetik gora izan dira proba nagusian, gizonezko Elite mailako lasterketan. Egin dezaket lasterketen kronika landua holandarrek gazte eta emakumezkoetan izan duten nagusitasuna adierazteko. Edo aipatu ditzazket hamaika xehetasun belgikarrek Elite maila izan duten zapalkeria (lehen zazpiak herrialde horretakoak izan dira, selekzioko kide guztiak lehen zazpi postuetan, alajaina. Inoiz horrelakorik!!) goraipatu edo kritikatzeko, baina dena alferrik izango da; ezingo nuke han ikusitakoa behar bezala islatu. Han batez ere herrialde oso batek kirol batengatik sentitzen duena ikusi baitut, pasio bat, erlijio bat, ia ia.

Jendeari ez zaio axola autoa lehia izango den barrutitik dozena erdi bat kilometrotara utzi, antolatzaileek jarritako autobusa hartu, zirkuitora gerturatu eta lekurik onena hartzeko goizean goizetik mugitzea, karrera hasi bano sei ordu lehenago, kasu asko eta askotan. Zer axola dio denboratan zero inguruko tenperatura jasatea eta eguzkiaren printz ziztrin bat bera ere ez ikustea, jainkotuta dituzten izarren distiraz gozatzeko joan badira. Nor aspertu liteke karreraren inguruko solasaldi interesgarriek jakitura aberasteko balio dutenean.

Umeak ikusi ditut gurasoen eskutik helduta; gazteak garagardo basoa eskutik askatzen ez zutela; helduxeagoak bizikleta gainean gozo sufritutako zimurrak harro erakusten zituztela; eta oso helduak adinaren jipoiari ondo zutik eusten diotela, ziklistak ikusten dituztenean oraindik begietako txinparta pizten zaiela. Txirrindulariak eta txirrindularitzak goratzarrea jasotzen duen munduan izan naiz asteburuan. Belgikan, beste mundu batean.

Xabier Usabiaga: ‘Tom Boonenen kezka’

Tom Boonen

Tom Boonen

Ez dut San Luisko itzuliko bigarren etapako esprintaren irudirik ikusi, eta horrenbestez ez dut iritzi indartsu finkorik. Gainera, goizegi da ezer ebazteko, baina Tom Boonenek ahaleginak egin eta bere taldekide Francesco Chicchi menderatzeko indarrik izan ez badu, kezkatzeko motibuak izan baditu.

Batetik, bere garaipen kopurua amildegian behera doalako urtez urte. 2006an 22 garaipen lortu zituen; 14 2008n; 7 urtebete geroago; 4 2010ean eta iaz bi baino ez.

Eta Chicchi gizon azkarra izan bada, baina ez da tropeleko azkarrenetarikoa. Iaz adibidez ez zuen garaipen bakar bat ere lortu, beraz…… edozein moduz denbora eman beharko zaio flandestarrari.

Txirindularien datu-base profesionala ikusi

Xabier Usabiaga: ‘Alejandro Valverde itzuli da’

Ivan Basso, Danilo Di Luca, Alexandre Vinokourov eta Alejandro Valverdek parekotasun asko dituzte. Hasteko ziklista handiak dira, oso handiak. Bigarrenik, denak erori ziren dopinaren atzaparretan. Hirugarrenik, laurek larrutik ordaindu behar izan dute hutsa, kasurik gehienetan bi urteko zigorra. Eta denak itzuli dira, nola itzuli ere, baina inor ez bueltatu Alejandro Valverde bezala. Bere lehen karreran bertako etapa nagusia irabazteaz bat itzulia bera eramateko mehatxu egiten dio liderrari, Simon Gerransi.

alejandrovalverde
Alejandro Valverde

Datuak begiratzen dituen edonor ohartu daiteke Vinokouroven eta Valverderen itzulera oso antzekoa izan dela, baina Valverderen garaipenak meritu gehiago duela esango nuke Pro Tourreko lasterketan gailendu delako. Kazastandarra 2009ko abuztuaren 4an berragertu zen Frantziako kriterium batean. Handik gutxira irabazi zuen lehen proba, abuztuaren 11an, L’Aingo Tourreko erlojupekoa.

Valverde Down Underren estreinatu berria da eta bosgarren egunean etapa nagusia irabazi du bere benetako nortasuna modurik onenean erakutsiz. Garaipen hori, berezkotik asko izan arren, disziplinaren adierazgarri da, hots, arrakastaren bi zutabe nagusiak izan ditu. Movistarreko ziklistak kolpe bakar batez uxatu ditu ezkorrek zituzten zalantzak. Baikorrak eta haren zaleak garaipena ospatzen ariko dira.

Valverdek lasterketarik onenak irabazteko gaitasuna duela erakutsi du garaipen horrekin. Itzuli da, inork ezin du zalantzarik txikiena izan. Iaz, beraren eta Philippe Gilberten arteko orpoz orpokoaren mina izan zuten zale askok. Murtziarrak lehia horretarako prest dagoela erakutsi du.

Xabier Usabiaga: ‘Zdenek Stybarren beldur dira flandestarrak’

Ematen duenez Zdenek Stybarrek flandestarren festa zapuztu nahi du Koksijden (Flandria) hilaren amaieran jokatuko den Munduko Txapelketan. Lortuko balu hirugarrenez jarraian erdietsiko luke titulua, egungo txapelduna izateaz gain 2010ean ere bera gailendu baitzen. Baina hori guztia ikusteke dago.

Lievinen (Frantzia) igandean irabazi zuen probak erakutsi du denboraldiko sasoirik onenean dagoela. Errepideko abiadura baliatuz sasoi hasieran hiru karrera irabazi zituen (Stribro, Baden eta Ardooie). Ondoren txukun jarraitu zuen, garaipenik ez baina postu politak lortuz, beti lehiakor. Hamme-Zoggeko lasterketan gainera, azaroaren 11an, Nys eta Kevin Pauwels menderatu zituen. Hura zen garaipenik onena igandekoa lortu arte, baina bi hilabete paseak ziren hartatik, eta geroztik pattal ibiltzeaz gain, bere zaleei barkarmena ere eskatu behar izan zien oso emaitza kaskar eta ulergaitzak izateagatik.

Baina Munduko Txapelketa gerturatzearekin batera egoera irauli egin da. Stybarrek karrera irabazi dezakeela erakutsi du. Igandera arte bazirudien Munduko Txapelketa, etxean jokatzen dutelarik are gehiago gainera, flandestarren kontua izango zela soilik. Zehatzago esanda Sven Nys, Niels Albert eta Kevin Pauwelsena, Mourey frantziarra edo beste bakarren bat kenduta, beste parte hartzaile guztiak ez dira arestian aipaturikoen itzalera ere gerturatzen-eta. Flandestarrei ordea harri kozkor bat sartu zaie oinetakoan. Stybar plaza gizona da Munduko Txapelketan. Birritan izan zen txapeldun Sub-23 mailan, eta beste hainbat alditan Elite mailan, azken bi urtetan urrutira gabe.

Hirugarrenez gailentzea lortuko balu Roland Liboton handiaren marka berdinduko luke, hark 1982an, 1983an eta 1984an irabazi zuenetik beste inork ez du beste horrenbeste egin. Mario De Clercq, Erwin Vervecken eta Bart Wellensek bi bai baina hirugarrena lortzeko helburuan kale egin zuten.

Stybarrek esan duenez aurtengo denboralditik aurrera errepidean jardungo du buru belarri. Bada, hirugarrenez jarraian Munduko Txapeldun izatea agur esateko modurik bikainena litzateke.

Xabier Usabiaga: ‘Arrakastaren formula’

Aurtengo Espainiako Vueltaren ibilbidea aurkeztu dute eta uste dut ikuskizuna ziurtatzeko formula topatu dutela antolatzaileek. Egia esan, aurrena Giroan eta ondoren Vueltan bertan izan duten ereduan sakondu dute.

Bakarkako erlojupeko bakarra izango da, hura 40 kilometrokoa. Mendatean, aldiz, 10 amaiera, baina benetako etapa menditsuak 4 izango dira (Ancares, Covadonga, Cuitu Negro eta Bola del Mundo). Itxura batean oso eskalatzaileentzako itzulia da. Hala da, baina ez da datuek erakusten duten bezain desorekatua (1-10en kontra), erlojupekoetan mendateetan baino askoz diferentzia handiagoak egiten baitira, salbuespenak salbuespen. Jakina, erlojupeko espezialista peto handiek (Tony Martin, Fabian Cancellara, Bradley Wiggins, David Millar….) ezin dute gero eskalaitzeen parean ibili mendateetan, baina azken hauetako batzuen artean diferentziak ikaragarriak dira eta karrera erlojupekoetan ondo ibiltzen diren eskalatzaile horien menera gelditzen da soilik. Datuek hala erakusten dute, argi eta garbi gainera.

Horregatik guztiagatik, uste dut etapa amaierako mendate motz tente horiek sailkapenean eraginkortasun gutxi baina karreran bizitasun asko dutela, eta nago, benetako etapa menditsuen eta erlojupekoaren artean oreka logikoa dagoela. Izatez, erlojupekoen aldekoa naiz. Bakarkako proban baino hobeto ez dira inon ikusten ziklista baten berezko dohai fisiko, tekniko eta psikologikoak, baina mendateetako orpoz orpoko lehia biziaren aldean, proba gogaikarria da. Hala pentsatu bide du jende gehienak.

Gero, betikoa, lasterketaren handia edo txikia, ikusgarria edo arlotea, ziklisten esku dago, euren lanerako eta arriskurako borondatearen baitakoa da, baina ibilbideak behintzat arrakasta izateko gonbitea eginda utzi du.

Xabier Usabiaga: ‘Akats berdina’

Ia bi urtez zain egon ostean Alejandro Valverde txirrindulari profesioanl gisa aurkeztu berri da. Albiste ona da ziklismoarentzat. Dopinagatik bi urteko zigorra bete ostean berriro bere talentua erakusteko moduan da zale askoren pozerako. Bere aurkezpena euforia giroan egin zen.

Alejandro Valverde

Alejandro Valverde

Ez nuen zuzenean ikusteko aukerarik izan, baina irakurri eta entzun ahal izan dudanez euforia hori protagonistetara ere zabaldu zen. Tourra irabaztea bera helburuen artean aipatu zuten. Gehitxo iruditzen zait. Valverde munduko ziklistarik onenetakoa da baina nire ustez ez du inoiz Tourrik irabaziko. Eta neurri horretako helburua finkatzea zentzugabea dela deritzot, babesleari sosak kendu eta zaleei kea saltzeko jokoa izatea. Ez dut sekula Valverdek Tourra irabaziko duenik pentsatu eta zigorraren osteko ekitaldian helburu hori erdiestea ezinezkoa iruditzen zait. Inork ez du lortu.

Jakina da gizakiak birritan edo behar hainbat alditan egiten duela estropezu harri berean eta kasu hau horren adibide da. Indurain erretiratu zenean, azkar izendatu zuten Unzuek eta Etxabarrik Abrahan Olano haren ondorengo. Kalte handia egin zioten gipuzkoarrari hain zama handia bizkarrera botata, Indurain ordezkatuko zuen amasemerik ez zelako.

Olano Munduko onenetarikoa izan zen eta historia ere egin zuen, besteak beste, irauoen zein erlojupeko Munduko Txapleketa irabazita, baie ez zuen Tourrik irabazi eta zale batzuei zapore gazi-gozoa gelditu zitzaien taldeak agindutako helburuak bete ez zituelako. Valverderi antzeko zerbait gerta dakioke.