Askotan gelditu izandu naiz nabarmen ziklismoko gertaeraren bat edo ziklistaren baten errendimentua ahal den logikarik handienarekin azaldu eta gero errepidean bestelakorik gertatu izan dela ikusita. Alegia, teoria eta praktika ez daudela beti uztarri berean lotuta. Edo lotuta egon arren ez dira beti ezagutzen gertaeraren bat teorizatzeko beharrezko diren datuak.

Aitzitik, gaur italiako prensan teoria eta praktika lotzen dituen datuez gain ziklismoa izaten ari den aldaketaren berri ematen duten datu objetiboak ikusi ditut. Alberto Contadorrek Dolomitetako hiru etapetan egin duen lanaren datuak dira.

Ostiralean, Grossclockerren, 405 wattio inguruko potentzia garatu zuen. Contadorrek 63 pisatu zuela kontutan hartuta, 6,42 w/kg potentzia erlatiboa ematen du horrek. Larunbatean, Zoncolanen 359 wattio garatu zituen, 5’74 w/kg, egun horretan 62,5 kilo pisatu zituelako. Eta Gardeccian, 62 kilorekin, 379 wattio, beraz, 6’11 w/kg-ko. Garbi dago beraz lehen egunean azkenekoan baino indartsuago ibili zela, logikoa da hori, naturala, baina lehen ez zen beti hala gertatzen. Nik uste datu horiek aintzat hartu daitezkeela, izan ere kasu bietan bete betean aritu zela ikusi genuen. Ez ordea Zoncolanen, eta horregatik da logikoa han wattio gutxiago garatu izana, lasaiago ibili zelako. Horrek guztiak garbi adierazten du ziklistek nolako arazoak izaten dituzten egun batetik bestera gorputzari buelta emateko.

Bestalde, eta hori ere jakina da, esan liteke Contador aise dabilela, eta hala esan dute Eddy Merckxek eta Gianni Bugnok ere prentsan. Haiek esateaz gain datuek ere hala adierazten dute. Michele Ferrari mediku famatuak esan zuen Tourra irabazteko gutxienez 6,7 wattio garatu behar zire kiloko, eta jakina da Contadorrek ahalmen hori izan baduela. Kontua da Giroa irabazteko ez daukala zertan bere burua hainbeste beharturik