Lasai, lasai daramagu gaurko eguna. Alberto jada espedizioko bere hirugarren liburua -‘Los Sotanos del Mundo’, Ander Izagirrerena,… paradoxikoa, bai-, bukatzen ari da jantoki-egonleku dendan, Juan ere bertan da Makaluko igoerei buruzko histori apuntetxo batzuk gainbegiratzen, Mikel dutxatu berritan bere denda txukuntzen ari da, eta neroni, zerbait egin behar eta lerrotxook idatziz gaurkoaren berri emateko.

Atzoko gertaerak eztu biharamonik ekarri. Oinarrizko Kanpalekuan eguraldi bare-barea daukagu, baina han goian, 7.000-8.000 metro inguru haietan, zer ote dagoen batek jakin, eta mendizaleak egoera berrira laster jarri dira.

“Eztago besterik, lasai hartu eta hurrengo eguraldi parteen zain gauden bitartean atsedenaz gozatu”, dio Juanek. Filosofia asko jarrita ere, egia da, ordea, antzematen zaiela pena punttu hori, izan zitekeena baino izan eztenaren punttu galdu hori, aukera bat agortu izanaren punttu hori.

Baina esanda bezala, burukominik gabe.

Boteprontoan eskuartean daukagun eguraldi parteak etzirako erabateko eguraldi okertzea iragartzen digu, prezipitazio ugari eta hotza, eta datorren asteazkenera arte-edo eutsiko omen dio. Handik aurrerakoak nola
izango diren jakiteko azkarregi da orain, ea igandean-edo. Kontuak eginda daude bitartean: “17 bat eguneko tartea daukagu oraindik”, dio Albertok, jada liburua alde batera utzi eta egutegi bat eskuartean. Gaur 24 egun bete ditugu Oinarrizko Kanpalekura iritsi ginenetik.

Ah! Mikelek eta Juanek xake partida berri bati ekin diote oraintxe. Espedizioan 0-3 orain arte gasteiztarraren alde. Nahigabe ere parekatzea Makalu eta hiruen arteko partidara joan zait. Oraingoz bota diote mendizaleek: “Xake Erregeari!”, Erregeak defentsa ona du ordea…