Monthly Archives: November 2013

Aire berria

Otamendi eta Egiguren aurrez aurre. Aspaldiko elkarrizketarik zailena izango zuen seguraski gaur Jaimek. Bakarren batek esango du sozilaisten buruaren egoera zein den jakinda, elkarrizketa zuzenean egiteak zein arrisku zuen jakina zela. Baina hain juxtu, “Airean” saioaren ausardi hori egiten zait niri erakargarri. Gonbitearen benetako helburuaren espekulazioetan sartu gabe, ETB1eko arratsaldeak suspertzeko egiten ari diren eginahala eskertu nahiko nieke nik lerro hauen bidez.
airean_1a

Bi hilabete badira euskerazko katearen alde inoiz egin omen den apusturik handiena hasi zela, eta dagoeneko nota jartzeko moduko epea ere bada hori. Lehen egunetan susmoa zena, egiaztatu ahal izan dugu jada. Arratsaldeko menuan, postreak baino, sarrerakoak arrakasta gehiago duela. Tren berriaren lokomotora izatearen ardura agindu zitzaion Otamendiri. Ez zen ez batere erronka makala! Zuzendaritzarako proposatu zuteneko itsusikeri hura ahaztuta, minduta baino, laguntzeko prest agertu zen Jaime. Eta asmatu du kateak.

Somatzen zaio lan taldeari zein asmo duen. Eta esango nuke egin beharrekoen zerrendan, lehen postuan ez bada bigarrenean, ETB1i itxura modernoago bat ematea dela. Eta hori bistakoa da, plato dotoretik hasi, kolaboratzaileen profiletik jarraitu eta gaien aukeraketarekin bukatuta.

Audientzia datuetatik haratago, (basamortu katodikotik ihesi ibili den ikuslea gureganatzea ez delako egun pare bateko kontua izango), zirrikitu bat topatu duela Aireanek. Aspaldiko partez etxearen lehioak zabaldu, eta egongela bera aireztatu egin du, korrontea jarri du, eta zaharkitu usaina lurrin goxo batez estali du. Eta hori ikusleek igerri dute, eta seguraski horregatik du lokomotorak beste bagoitxoek ez duten arrakasta.

Taldeko kide gehienak lehendik ezagunak nituen. Jakin badakit iturri desberdinetatik edandako jendea dela. Eta esango nuke erredakzioaren bataz besteko adina ez dela 40tik gorakoa. Ekoiztetxearen aukeraketak ere badu garrantzirik. Badira hainbat ekoiztetxe, urteetan formatu bera egitera ohitu direnak, eta ia ia besterik egiten ez dakitenak, edo saiatu ere saiatzen ez direnak. Ez da Orioren kasua. Esango nuke ez dela kasualitate hutsa azkenaldian sarean lore gehien jasotako saioak Orioko sukaldetik atera izana.

Baina batez ere “Airean” euskaratik eta euskaraz sortutakoa da, Maialen handiak finalean esan bezela. Eta tamalez ez da beti gertatzen gurean. Euskeratutakoak dira maiz, euskaldunak baino. Eta hori atzematen da. Jatortasunean ez ezik naturaltasunean irabazten duelako. Ikuslearen identifikazioa eta enpatia irabazteko biderik zuzenena da hori.

Zerbait leporatzekotan, irratiaren formula telebistaratu dutela gehiegi atzematen dela esango du bakarren batek. Egia da Mezularizale ginenoi ezagun egiten zaizkigula hainbat kolaboratzaile, eta baita hainbat elkarrizketatu. Baina honek ez du zertan txarra izan. Gure txoritxoak aurrera egingo badu, txorikumeen arteko sinergia bidez baino ez da izango, eta Euskadi Irratiak erakutsi izan digu, orain arte, bestelako ereduak bereganatu beharrean, bide propioa egin izan duela, bakardadean askotan, eta asmatu duela euskaldunekin bat egiten. Bazen garaia telebistan ere bide beretsuari heltzeko! Eta irratitartasun horrek lagundu dio gainera, neurri handi batean, saioak zuen erronkarik handiena gainditzen: Gure parrillan hainbeste eztabaida, debate eta solasaldi ditugun honetan, egunean zehar behin eta berriz ikusitako solaskide berdinak sahiestea. Errepikatzen diren ia bakarrak, eta hauek hala beharrez, alderdi popularraren ikuspuntua emango dutenak dira “Airean”en, baina hori lantaldearen errua baino alderdiarena dela esango nuke. Mikel Aramendi entzuteko plazerra eskeintzeaz aparte, bere zapi eta guzti agertzen den Azerbayango emakumea euskeraz entzuteko aukera izateak berak bakarrik justifitzen du jada Airean bezelako saio baten beharra.

Baina ez, ez pentsa: bikainik ez… Gonbidatuari paso ematerakoan Jaimek Jose Luis Morenoren moduko garraxiak egiteari uzten dionean baino ez diot emango hamarrekorik saioari. Lasaitu ez daitezen, batez ere, eta segi dezaten, hartara, auspoa asintzen, gurera aire berria ekartzen.

Lizunkeritan

lizunak

Lagun baten lagunaren lagunak esan dit azkenaldian lotsagabetu egin dela euskal blogosfera, eta orain arte sakonkeriari gordetako txoritxo urdinarenean, bestelako sakonkerietaz ari direla duela astebetetik hona euskaldunak. Arinkeritan hastearekin batera, arindu egin dela batzuen bizkar gaineko zama, norbere fantasia eta gustu beretsukoak ere badirela gertuan ikusita. Lizunak izeneko kontuan, Miren, Ane, Mikel, Xabi eta Iratiren argazkiak. Kuadrilako laguna edo auzokoarenak izan daitezkeela eta are erakargarriagoak diren irudiak. Astebete nahikoa izan da orrialdearen helburua eta benekotasuna zalantzan jartzeko. Erabiltzaileen jatorriarekin osatutako mapak nazio eraikuntza perfektuegia irudikatzen duela, lurraldekako oreka nahikotxo lortuta. Iparraldekoak falta… Eta harrigarria, uste eta prejuizioen kontra, sorgin gehiago aker baino.

Behar bezelako ikerketa bat egite aldera, (zertarako ba bestela? ez al gara guztiok horretarako sartu?) jabetu naiz zakilarekin batera, erabiltzaile kopuruak ere gora egin duela. Betidanik voyeur/exhibizionista jokua oinarri duen orrialdean gero eta gehiago direla ikusi soilik ez, erakutsi ere erakutsi nahi dutenak. Ezizenaren babesean, eta aurpegia gordeta, normalean arropek estaltzen dutena bistan. Argazkiak baino sexu kontakizunak bildu asmo dituen orrialde beretsua ere sortu, sortu dute, baina hura hutsik. Lotsagabetutako sorgin eta akerren elkargune izan nahi duen txat bero euskalduna ere bai, baina bi solaskide baino ez denbora luzez. Sexuaz aritu baino, sexuan aritu nahiago? Orain arte haren gainean nahikoa egin dugula, eta orain, gainean edo behean, baina hartaz baino, besterik gabe, egitea erabaki ote dugu?

Ikerketarekin jarraitu behar lagun batek lagunaren lagunak esandakoa egia ote den…