Txiribiterotik Txiribitonera, ez dago tarte handirik. Kantuak behintzat, esaldi bakarrean batzen ditu biak, eta telebistak ere bai. Horra askotan testuinguru  egokia zein garrantzitsua den: Irratian, politikari gazteen arteko solasaldi batean deskubritu nuen Santi Reyes, Irungo PPKo zinegotzi a. Bertan txiribitero zena, telebistak berak Txiribiton bihurtu ote duen beldur naiz orain. Debateak ekarri digun ezusteetako bat da Santi. Kate euskaldunean oso ohikoa izaten ez den ikuspuntua eskeintzea zen bere ardura, baina batez ere beti eta nonahi agertzen diren solaskideei lekukoa hartzea. Eta eskatutakoa, txukun bete du, honez gero saioaren protagonista ere bihurtu bait da. Onerako ala txarrerako? Hortxe zalantza. Bi emanaldi baino izan ez badira ere, dagoeneko ohitura bihurtu da: Santik ahoa ireki orduko, besteak irrifarrez. “Kottadua” irakur daiteke nabarmen besteen ezpainartean. Kokildu egin beharrean, puztu egiten da ordea gure Santi.

Seguru nago Laura Garrido jeloskor dela honez gero. Beti pentsatu izan dut Garrido anderea bera dela euskeraren aldeko inoiz egin den kanpainarik hoberena. Bestela oharkabean pasako zen erdipurdiko  politikariak dagokion baino oihartzun mediatiko handiagoa lortu du euskerari esker. Hori hala da. Horra, euskerak zertarako balio ote duen galdetzen dutenentzat argudio paregabea. Kezkagarriena da, ordea, Euskal Herriko alderdi politiko batek euskeraz txukun moldatzeko moduko ordezkaririk ez izatea apenas, eta Garrido eta Reyesen eskutan utzi behar izatea bere ordezkaritza. Goi mailako hizkuntza nahi badugu, tamainako hiztunak beharko ditugu, eta telebista txukuna nahi badugu, halako hizlariak beharko ditugu.  

Zorionak beraz, gure Paloma Zorrilla berriari! Ileoria ere gazte zela agertu zen aspaldiko Rrifi-Rrafe hartan, birjintasuna sutsuki defendatuz. Bi hamarkada geroago, telebistak berreskuratu du, jakinda mamia baino itxura gehiago zaindu nahi bada, txiribituaren doinu fina baino, jendearen pasioak piztuko dituen pailazoa behar dela. Eta nola irrifarra hala malkoa, biak batera sortzeko gai den pailazoa baino hoberik ez da.